Ελληνικό καλοκαίρι χωρίς πανηγύρι δε γίνεται. Μέρες που ζωντανεύουν τα χωριά, γεμίζουν κόσμο και λίγη από τη βαβούρα της πόλης. Το βράδυ βλέπεις φώτα στις αυλές και το πρωί τα παράθυρα ανοιχτά, να μπαίνει μέσα ο καθαρός αέρας και οι αχτίδες του ήλιου. Την έχουν ανάγκη αυτή τη ζωντάνια τα χωριά μας, καθώς όλο τον χειμώνα υπομένουν καρτερικά τις ηλιόλουστες μέρες του καλοκαιριού, να υποδεχτούν τους επισκέπτες και τους φιλοξενούμενους.Σήμα κατατεθέν για κάθε χωριό το πανηγύρι.
Είτε λόγω εορτής ενός από τους Αγίους της Εκκλησίας μας είτε λόγω ανταμώματος, και πολλές φορές με την παρότρυνση των τοπικών συλλόγων, τα χωριά ξυπνούν και αναδύουν ένα μεθυστικό άρωμα.Στις γραφικές πλατείες, κάτω από τους γηραιούς πλατάνους, στα προαύλεια των σχολείων που κάποτε γέμιζαν με παιδικές φωνές και τα περισσότερα σήμερα απλά φυλάγουν κειμήλια του παρελθόντος, ακούς τους ήχους του κλαρίνου, μυρίζεις τον καπνό από τα σουβλάκια και γεύεσαι δροσερές μπύρες. Πιασμένοι χέρι χέρι οι άνθρωποι σέρνουν το χορό και χαμογελά η ψυχή τους. Επιτέλους ανταμώσαμε. Τα νέα της χρονιάς ξετυλίγονται κι οι θύμησες ζωντανεύουν.
Πανηγύρι στο χωριό, μαζί με φίλους, συγγενείς κι ανθρώπους που αναζητούν λίγη διαφυγή από το χάος των πόλεων.
Ας χορέψουμε λοιπόν, ας φάμε κι ας πιούμε.
Ποιος ξέρει πότε θα ανταμώσουμε πάλι;
Η επαρχία αναζητά τη χαμένη της ζωντάνια.
Αυτήν την ζωντάνια που κάποτε πρόσφερε τις καλύτερες συνθήκες ζωής.
Σήμερα, στέκεται βουβή μπροστά στην τάση για φυγή στις πόλεις όπου υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για εργασία και διασκέδαση.
About The Author
br>
