Οι ελληνικές σπηλιές με τη μοναδικότητά τους βρίσκονται ανάμεσα στις ωραιότερες του κόσμου, με πλήθος τουριστών να τις θαυμάζουν από κοντά κάθε χρόνο. Ας δούμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές, θαυμάζοντας την ομορφιά τους.
Η εξερεύνηση των ελληνικών σπηλιών αποτελεί για πολλούς μοναδική εμπειρία και περιπέτεια, δίνοντας τους την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά ένα θαύμα της φύσης και να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους πάνω στη γεωλογία, την υδρολογία, τη φυσική, τη βιολογία, την παλαιοντολογία και την αρχαιολογία.
Η γεωλογική τους δομή, τα νερά, τα χρώματα και οι ήχοι τους δύσκολα μπορούν να αποτυπωθούν σε μια φωτογραφία ή σε λίγες λέξεις, παρ’ όλ’ αυτά θα κάνουμε μια προσπάθεια να σας φέρουμε κοντά σε κάποιες που ενδεχομένως να έχετε ήδη επισκεφτεί ή αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε στο μέλλον.
Αν βρεθείτε στην περιοχή της Δράμας, αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε το σπήλαιο Αγγίτη (ονομάζεται και Μααρά), το οποίο είναι το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο του κόσμου με μήκος 21 χιλιόμετρα και βρίσκεται στην Προσοτσάνη του νομού Δράμας. Από το μήκος του, έχουν εξερευνηθεί τα 18,5 χιλιόμετρα, ενώ στους επισκέπτες είναι προσβάσιμα μόνο τα 2,5 χλμ.
Στα 17 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα, στο χωριό Καστριά, το Σπήλαιο των Λιμνών είναι πραγματικά εντυπωσιακό με χρώματα και ιδιαίτερους σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Αυτό που κάνει τη σπηλιά ακόμη πιο ιδιαίτερη είναι η ασυνήθιστη δομή που έχουν οι διαδοχικές λίμνες του σε τρία επίπεδα. Το μήκος της σπηλιάς που έχει εξερευνηθεί εκτείνεται στα 1.980 μέτρα κι έχουν ανευρεθεί σε αυτή διάφορα απολιθώματα ανθρώπων και ζώων. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν λιώνει το χιόνι, η σπηλιά μετατρέπεται σε υπόγειο ποταμό με φυσικούς καταρράκτες, ενώ το καλοκαίρι ένα μέρος της σπηλιάς ξεραίνεται, αποκαλύπτοντας λεκάνες και φράγματα που το ύψος τους φτάνει και τα 4 μέτρα.
Το βαραθρώδες λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλιομέτρων βορειοδυτικά της Σάμης στην Κεφαλονιά, όχι μακριά από τον Καραβόμυλο κι έχει μήκος 3,5 χιλιόμετρα, ύψος 36 μέτρα, ενώ είναι 40 μέτρα φαρδύ. Ανακαλύφθηκε το 1951 από τον σπηλαιολόγο Γιάννη Πετρόχειλο και αποτελεί μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο, καθώς δημιουργήθηκε από μια μηχανική και χημική διεργασία που ονομάζεται καρστικοποίηση, κατά την οποία το νερό εισχωρεί στα ασβεστολιθικά πετρώματα, τα διαβρώνει και δημιουργεί κοιλώματα. Στο εσωτερικό της έχει καταρρεύσει ένα μεγάλο μέρος της οροφής, αποκαλύπτοντας ένα συναρπαστικό θέαμα, ενώ κατά την αρχαιότητα η λίμνη ήταν μέρος λατρείας αφιερωμένο στον Πάνακαι τη νύμφη Μελισσάνθη, με τους μύθους να λένε ότι η Μελισσάνθη αυτοκτόνησε μέσα στη λίμνη από τη λύπη της, επειδή ο Πάνας δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της.
Σπήλαιο Αλιστράτη, Σέρρες
Το σπήλαιο αυτό θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και πιο όμορφα της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. Οι ντόπιοι το γνώριζαν για αρκετά χρόνια, η Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία, όμως, ενημερώθηκε για την ύπαρξη του το 1975, τότε που ξεκίνησε και η οργανωμένη εξερεύνησή του, μετά από έγγραφο που έστειλε η κοινότητα. Οι σταλαγμίτες και σταλακτίτες του είναι μοναδικής ομορφιάς και το σπήλαιο μαζεύει κάθε χρόνο περίπου 120.000 επισκέπτες.