Οι Λαζαρίνες του Κρόκου είναι αρχαιοελληνικό έθιμο και έχει σχέση με την αναγέννηση της φύσης και την ανανέωση της ζωής. Προέρχεται από τα χορικά τραγούδια που έλεγαν νέες κοπέλες για τον Απόλλωνα και την Αρτέμη.
Το έθιμο το θυμόμαστε από τα λεγόμενα των προγιαγιάδων μας που το περίμεναν με ανυπομονησία. Ξεκινούσαν από την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.
Πρώτα από όλα έδιναν τον όρκο να μην μαλώσουν πηδώντας μια πυροστιά (εστία)που είχε επάνω της μια κεραμίδα με τσουκνίδια, κλούβιο αυγό και γκαγκαράτζες. Μαζευόταν στο κονάκι, τραγουδούσαν, έπαιζαν , γελούσαν, συνέτρωγαν και κυρίως στολίζονταν όσο μπορούσαν καλύτερα με φορεσιές φτιαγμένες από το μεράκι των μανάδων και των γιαγιάδων τους.
Ήταν μια ευκαιρία για τις νέες κοπέλες να παρουσιαστούν επίσημα στην τοπική κοινωνία. Τα προξενιά στέλνονταν τις πρώτες μέρες του Πάσχα να είναι πετυχημένα και χαρμόσυνα.
Στα χρόνια μας ο Σύλλογος αγκάλιασε το έθιμο και το συνεχίζουμε με καμάρι. Τα κορίτσια τραγουδούν πρώτα στην Μεγάλη Νοικοκυρά, την Παναγιά τα ανοιξιάτικα κάλαντα και μετά στις στις γειτονιές ,στο κάθε σπίτι ανάλογα τον πόθο των νοικοκυραίων και μαζεύουν αυγά και φιλοδωρήματα.
Χρόνια πολλά στις Λαζαρίνες μας και σε όλους , καλή Ανάσταση από τον Κρόκο Κοζάνης.
Κείμενο – φωτογραφίες: Ιωάννα Κύρου
About The Author
br>
