Η Σιάτιστα είναι από τους τόπους της Ελλάδας που σε όλη τη διάρκεια του χρόνου ζωντανεύουν έθιμα με μακραίωνη ιστορία και τα οποία συναντώνται μόνον σ’ αυτήν την αρχοντική πόλη της Δυτικής Μακεδονίας.
Ήθη έθιμα και παραδόσεις που παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο δίνοντας το δικό τους χρώμα την περίοδο των εορτών και καθ όλη την διάρκεια του δωδεκαημέρου, αυτούσια όπως τα κληρονόμησαν οι κάτοικοι και όπως απαιτεί η παράδοση αιώνων στην περιοχή.
ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΚΛΑΔΑΡΙΑΣ 23 Δεκεμβρίου
Το άναμμα της κλαδαριάς είναι μια γραφική, γιορταστική εκδήλωση, αλλά και από τα χαρακτηριστικά έθιμα του δωδεκαημέρου της Σιάτιστας. Η Κλαδαριά γίνεται από ξερά χόρτα το λεγόμενο «Λόζιο» που τον μαζεύουν τα παιδιά από τα χωράφια ή αμπέλια αμέσως μετά τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Ο Λόζιος φορτώνεται σήμερα στα αυτοκίνητα, ενώ παλιά στα ζώα και τοποθετείται σε μία αποθήκη (αχυρώνα) μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου για να ετοιμαστεί η κλαδαριά. Το βράδυ μόλις νυχτώσει ανάβουν οι κλαδαριές στις πλατείες, στις γειτονιές και σε πολλά σημεία κατά μήκος του κεντρικού δρόμου της Σιάτιστας, παρουσία των τοπικών αρχών και πλήθους κόσμου, συνοδεία παραδοσιακής ορχήστρας. Ένα ξέσπασμα χαράς αγκαλιάζει τις φλόγες με τραγούδια, χορούς και χτυπήματα κουδουνιών. Η φωτιά που φουντώνει, οι φλόγες της που υψώνονται λαμποκοπώντας, η ζεστασιά που απλώνεται γύρω ανάβουν το κέφι και τονώνουν τη διάθεση.
Το έθιμο της κλαδαριάς διατηρείται και σήμερα και συμβολίζει τις φωτιές που άναψαν οι ποιμένες στη Βηθλεέμ για να αναγγείλουν τη γέννηση του Χριστού. Αν όμως η διατήρηση και η τέλεση του εθίμου στηρίζεται στη λαϊκή αυτή δοξασία, έχει επιβιώσει από συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων που με φλόγα έστελναν το μήνυμα της κάθε ευχάριστης αγγελίας.
About The Author
br>
