Το «καλύτερο ξενοδοχείο στον κόσμο» χτίστηκε από έναν πάπα και το επισκεπτόταν τακτικά ένας από τους πιο διάσημους συνθέτες όπερας της Ιταλίας. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έχουν μείνει και περπατήσει στους χώρους του. Το Passalacqua θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν πάντα προορισμένο για μεγάλα πράγματα.
Στις 19 Σεπτεμβρίου στο Λονδίνο, στην εναρκτήρια εκδήλωση World’s 50 Best Hotels, το ξενοδοχείο στη λίμνη Κόμο ανακηρύχθηκε νούμερο ένα. Οι κριτές -μια ομάδα εμπειρογνωμόνων του κλάδου- επέλεξαν αυτό το οικογενειακό ξενοδοχείο 24 σουιτών αντί για κάποιο που διοικείται από ένα μεγάλο εμπορικό σήμα.
Υπάρχουν χιλιάδες πολυτελή ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο, αλλά Passalacqua μόνο ένα. Είναι σχεδόν περιττό να αναφερόμαστε σε αυτό ως ξενοδοχείο, επειδή είναι κάτι πολύ περισσότερο. Αποτίει φόρο τιμής σε έναν άλλον χρόνο και τόπο και -μέσα από ένα εξαιρετικό, απολαυστικό ταξίδι- σας μεταφέρει εκεί.
Ο Silvio Vettorello, γενικός διευθυντής του ξενοδοχείου, αποδίδει τη νίκη σε τρία μοναδικά χαρακτηριστικά. «Meraviglia [κατάπληξη]: αυτή η αίσθηση δέους που νιώθεις σε ένα μέρος που είναι ό,τι έχεις φανταστεί και παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να σε καταπλήξει και να σε εκπλήξει. Storia [ιστορία]: Η ιστορία ενός αρχοντικού του 18ου αιώνα που -ακόμη και με τον απόηχο μιας περασμένης εποχής- σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου. Και famiglia [οικογένεια] με κάθε έννοια, αλλά ιδιαίτερα αυτήν που περιλαμβάνει τους 100 απίστευτους ανθρώπους που καθημερινά υπερβαίνουν τα όριά τους ώστε να κάνουν τους επισκέπτες μας να νιώσουν μαγικά, φροντίζοντας να κάνουν κάθε όνειρο πραγματικότητα – τόσο το δικό τους όσο και το δικό μας».
Το Passalacqua άνοιξε τις πόρτες του το 2022, μετά από τριετή ανακαίνιση. Οι ιδιοκτήτες, η τοπική οικογένεια De Santis, δεν είναι άγνωστοι στην πολυτελή φιλοξενία – είναι ιδιοκτήτες του Grand Hotel Tremezzo, επίσης στο Κόμο, γνωστό για την πισίνα του που επιπλέει στη λίμνη. Οι ιδιοκτήτες Antonella Mallone και Paolo De Santis παρέδωσαν στη 41χρονη κόρη τους, Valentina De Santis, την ευθύνη για το άνοιγμα του καταλύματος. Η διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας τους, Valentina, είναι υπεύθυνη για να ξανακερδίσει το ξενοδοχείο την παλιά του αίγλη.
Η ίδια λέει ότι κάθε λεπτομέρεια είναι κοντά στην καρδιά της. Όπως τα πολύτιμα μάρμαρα που προέρχονται από την Carrara και τη Βερόνα, οι εντυπωσιακοί πολυέλαιοι από την Barovier & Toso του Murano, οι βενετσιάνικοι καθρέφτες και τα βελούδινα κλινοσκεπάσματα από ίνες ξύλου Beltrami.
Υπάρχουν επτά acres αναβαθμισμένων κήπων που βλέπουν προς τη λίμνη, προσεκτικά περιποιημένων και συμπληρωμένων με ένα ηρεμιστικό ήχο των σιντριβανιών. Οι επισκέπτες περνούν τον χρόνο τους εκεί έξω πίνοντας ένα ποτό, κάνοντας γιόγκα ή χαλαρώνοντας δίπλα στην πισίνα, η οποία είναι διακοσμημένη με ζωηρά vintage prints από τη μιλανέζικη μάρκα La Double J.
Σύμφωνα με την De Santis, «το Passalacqua έχει πλούσια ιστορία και είναι μια μοναδική εμπειρία που θυμίζει μια άλλη εποχή».
Επίσης, κρύβει πολλά μυστικά.
Τα «μυστικά» του καλύτερου ξενοδοχείου του κόσμου
«Καθώς περνάτε τις μπροστινές πύλες, εισέρχεστε σε έναν διαφορετικό κόσμο, από τον οποίο μπορεί να μη θέλετε να φύγετε», λέει.
«Είναι ήσυχο και ιδιωτικό, λίγα βήματα μακριά από το πολυσύχναστο χωριό Moltrasio. Ανοίγοντας τις πόρτες και εξερευνώντας τα περάσματα, οδηγείστε σε υπέροχα δωμάτια με θέα στη λίμνη Κόμο. Έχετε πλούσια ζωγραφισμένα ταβάνια με σύννεφα γεμάτα θεούς και θεές που σας κοιτούν από ψηλά. Αλλά μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις είναι οι υπόγειες πέτρινες σήραγγες που οδηγούν από τη βίλα προς τη λίμνη. Οι σήραγγες είναι γεμάτες μυστήριο και ίντριγκα».
Όταν στέκεστε στους μεγαλοπρεπείς κήπους και κοιτάτε προς τη λίμνη, δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε το Moltrasio τού χθες – ειδικά όταν δύει ο ήλιος και ανάβουν τα λαμπερά φώτα του κήπου. Ήταν το 1787 όταν ο κόμης Passalacqua -από μια τοπική οικογένεια ευγενών- απέκτησε τη βίλα. Με τακτικές σκηνές με άμαξες να πηγαινοέρχονται και να παίζουν συναυλίες μέχρι το βράδυ, έγινε γρήγορα μια μεγάλη παιδική χαρά για την αριστοκρατία. Ακριβώς όπως και ο κόμης, η οικογένεια De Santis είδε κάτι πέρα από το ιδιαίτερο, σχεδόν μαγικό, σε αυτούς τους χώρους.
Το 1837 ο Vincenzo Bellini -τακτικός επισκέπτης της βίλας- συνέθεσε την όπερά του «La Sonnambula» (Η υπνοβάτις), μια βασανιστική ιστορία ανεκπλήρωτων επιθυμιών και υπνοβασίας κατά τη διάρκεια της διαμονής. Δεν μπορείτε παρά να αναρωτηθείτε τι συνέβαινε πίσω από αυτούς τους παλιούς τοίχους. Σε κάνουν να αισθάνεσαι το βάρος της Ιστορίας, και σε μια μέρα που φυσάει είναι σχεδόν σαν να μπορείς να ακούσεις τον απόηχο των μελωδιών του Bellini.
Αυτό είναι το ξόρκι του Passalacqua – μέσα από το παρόν δημιουργεί σκέψεις και σε συνδέει με έναν άλλον τόπο, έναν άλλον χρόνο.
Από το check-in μέχρι το check-out, το ξενοδοχείο προσπαθεί να προσφέρει μια γιορτή των αισθήσεων. Τοπικές εμπειρίες μπορούν να οργανωθούν από τον θυρωρό, χειροποίητα κομμένα μπουκέτα λουλουδιών φαίνεται να εμφανίζονται, ο διαλογισμός και το μασάζ είναι πάντα μια επιλογή και υπάρχει ένα γαστρονομικό πρόγραμμα, με επικεφαλής τον σεφ Alessandro Rinaldi, που εξυμνεί τα κλασικά ιταλικά προϊόντα.
Η κουζίνα είναι ανοιχτή ώστε να μπορούν να μπαινοβγαίνουν οι επισκέπτες κατά τη διάρκεια της ημέρας για να πάρουν ένα σνακ ή να ασχοληθούν με το ψήσιμο ή το μαγείρεμα. Και υπάρχουν πολλά ακόμη.
Η De Santis μπορεί να μιλήσει εκτενώς για το μεγαλείο της βίλας. Αν και σπεύδει να διαβεβαιώσει ότι κάθε ώρα της ημέρας στο ξενοδοχείο είναι ξεχωριστή, παραδέχεται ότι για εκείνη τίποτα δεν είναι καλύτερο από το πρωινό.
«Είναι όταν το πρωινό σερβίρεται με το στιλ ενός μεγάλου ιταλικού εξοχικού το καλοκαίρι. Αυτή η υπέροχη μυρωδιά του καφέ καθώς μπαίνεις στην κουζίνα, που αναμειγνύεται με τη μεθυστική μυρωδιά μιας crostata μαρμελάδας (σαν μια γιγαντιαία τάρτα μαρμελάδας) που μόλις βγήκε από τον φούρνο», περιγράφει, προσθέτοντας:
«Ένα ποτήρι φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκαλιού, μια ψηλή βάση για κέικ ύψους ενός μέτρου, με γρανίτα και ψωμάκια maritozzo με γέμιση κρέμας. Επιπλέον, ο σεφ είναι διαθέσιμος για να ετοιμάσει ό,τι θέλετε – όπως αυγά με τηγανητές πατάτες που γέννησαν οι κότες μας εκείνο το πρωί. Το τέλειο ξεκίνημα για μια τέλεια μέρα».
Και τι θα ήταν ένα ξενοδοχείο χωρίς τους επισκέπτες του; Ο Vettorello λέει ότι αυτό που αγαπούν περισσότερο κατά τη διαμονή τους είναι η αίσθηση της villeggiatura. Η ιταλική λέξη μεταφράζεται ως «διακοπές σε μια αγροτική τοποθεσία». Αλλά σημαίνει πολύ περισσότερα από αυτό. Είναι η ουσία της ονειρικής απόδρασης και η πανάρχαια πρακτική της απομάκρυνσης από τη φασαρία της καθημερινότητας με σκοπό ένα πιο ήρεμο περιβάλλον. Φανταστείτε το «Bridgerton» ή ένα μυθιστόρημα της Jane Austen αλλά στην Ιταλία.
Πρόκειται για μια μια πρακτική εγγενώς και ουσιαστικά «ιταλική»: η χωρίς ενοχές ευχαρίστηση του να παίρνεις χρόνο, να ξεφεύγεις από την πόλη και να βρίσκεις γαλήνη με τη φύση. Σκεφτείτε, la dolce vita αλλά καλύτερα! Και η ομάδα της Passalacqua έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην αναβίωση αυτής της αρχαίας και πλούσιας τέχνης.
Η Passalacqua δεν εφηύρε τον όρο «villeggiatura», αλλά η κάθε λεπτομέρειά της τον ενσαρκώνει – μια ρομαντική βίλα του 18ου αιώνα που μετατράπηκε σε άψογο πολυτελές ξενοδοχείο όπου πηγαίνετε για να αφήσετε πίσω τις έγνοιες σας.
Φυσικά, όλη αυτή η πολυτέλεια έχει το τίμημά της. Τα δωμάτια χωρίς θέα στη λίμνη ξεκινούν από 1.300 ευρώ ανά διανυκτέρευση ή 1.700 ευρώ για θέα τον Νοέμβριο – περίοδος με τις χαμηλότερες κρατήσεις. Το προσεχές καλοκαίρι οι τιμές ανεβαίνουν στα 2.300 ευρώ για ένα κανονικό δωμάτιο χωρίς θέα στη λίμνη, ή στα 3.200 ευρώ για το φθηνότερο δωμάτιο με θέα. Οι σουίτες ξεκινούν από περίπου 4.700 ευρώ ανά διανυκτέρευση. Οι τιμές περιλαμβάνουν πρωινό.
Στην ερώτηση τι συγκεκριμένο διαθέτει το ακίνητο που δεν έχει κανένα άλλο μέρος στον κόσμο, η Valentina απαντά: «Είναι ένας τόπος θαυμάτων που δημιουργήθηκε από την καρδιά».
About The Author
br>
