Με το πέρασμα του χρόνου, άλλαξαν τα πράγματα, αλλάξαμε κι εμείς. Η ώρα της κάλπης έφτασε κι όμως το κλίμα δεν θυμίζει προεκλογική περίοδο, τουλάχιστον, όπως είχαμε συνηθίσει πριν μερικά χρόνια.
Κάνοντας μία αναδρομή 20 έως 30 χρόνια πίσω, θα θυμηθούμε θερμές προεκλογικές περιόδους και πολίτες έντονα πολιτικοποιημένους, να επιδίδονται σε δυνατές μάχες, κρατώντας τις σημαίες ψηλά, έχοντας τα αυτοκίνητά τους γεμάτα με αφίσες να βολτάρουν στους δρόμους με τα ηχεία στο τέρμα, ακόμη και τα σπίτι τους είχαν «πολιτικό χρώμα».
Κοσμοσυρροή στα πολιτικά γραφεία, με τα μεγάφωνα να σε ξεκουφαίνουν, «χρωματιστά» καφενεία, αφίσες και φυλλάδια παντού, χρώματα σκορπισμένα στους δρόμους, κι αντιλαμβανόσουν ότι η ώρα της κάλπης πλησιάζει.
Οικογενειακοί καβγάδες για την ψήφο, διαπληκτισμοί στα καφενεία και τις πλατείες, προεκλογικές συγκεντρώσεις όπου ο κόσμος δεν φοβόταν να δείξει που ανήκει πολιτικά , λεωφορεία να μεταφέρουν ετεροδημότες, τεράστια πανό στους τοίχους και οι τοπικές οργανώσεις να παίρνουν στην κυριολεξία φωτιά.
Εικόνες νοσταλγικές που χάθηκαν στη δίνη του χρόνου , με το διαδίκτυο να παίρνει τη σκυτάλη. Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης πρωτοστατούν πλέον στην πολιτική προβολή κι οι επικοινωνιολόγοι έχουν τον πρώτο λόγο.
Μετά την αναμονή της πανδημίας, άρχισαν πάλι οι χειραψίες κι οι αγκαλιές, χαμόγελα χωρίς μάσκες και κατάμεστες αίθουσες, καθώς ο κόσμος έχει αρχίσει να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Παρ’ όλα αυτά, οι κρίσεις που βίωσε η ανθρωπότητα δεν έφυγαν ανώδυνα. Άφησαν τα σημάδια τους στην κοινωνία κι επαναπροσδιόρισαν ρόλους και ανάγκες.
Αυτό που παρατηρείται λοιπόν είναι πως ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη του στις κομματικές αντιπαραθέσεις και τους καβγάδες κι απλά ακούει, σκέφτεται και περιμένει υπομονετικά να έρθει η ώρα για να ρίξει τον φάκελο στην κάλπη, έχοντας πάρει την απόφασή του, θα ασκήσει το πολιτικό του καθήκον.
Στην ατμόσφαιρά επικρατεί γενικά μία ηρεμία που δεν θυμίζει εκλογές, κι αυτό δείχνει πως είτε οι πολίτες , που δεν ανήκουν στους πολιτικά φανατισμένους, είναι πλέον συνειδητοποιημένοι ως προς την απόφασή τους, έχοντας κρίνει όλα όσα έχουν γίνει κι έχουν βιώσει τα προηγούμενα χρόνια, είτε απλά είναι αδιάφοροι κι έχουν κουραστεί να ακούν μεγάλα λόγια κι επιρρίψεις ευθυνών από τον έναν στον άλλον, κι αφήνουν την κατάσταση στην τύχη της.
Τάνια Ώττα
About The Author
br>
